34 Rocznica The Unforgettable Fire

1 października 1984 roku został wydany czwarty album U2 „The Unforgettable Fire„, w tym roku mijają 34 lata od premiery. Z tej okazji kilka ciekawostek na temat albumu.

Pierwsze trzy albumy U2 Boy (1980), October (1981), War (1983) utrzymane w klimacie Post Punkowym były do siebie dość podobne. Na płycie Boy zespół przechodził przez okres dojrzewania od dzieciństwa do męskości. Na October zastanawiał się czy rock n rollowy styl życia nie kłóci się z wiara chrześcijańską, co mogło doprowadzić do rozpadu zespołu. Album War był najbardziej buntowniczym i politycznym z pierwszej trójki, jak i muzycznie najbardziej dopracowanym i rozwiniętym. Ważną informacja jest że producentem trzech pierwszych albumów był  Steve Lillywhite.

 

Prace nad albumem rozpoczęły się w maju 1984 roku, w dość nietypowym miejscu w zamku Slane w Irlandii. Gotycka sala balowa zapewniała relaksującą i eksperymentalną atmosferę.

Wraz z The Unforgettable Fire zespół rozpoczął nowy etap swojej artystycznej drogi. Z pewnością przyczynił się do tego wybór dwóch znakomitych producentów muzycznych Briana Eno oraz Daniela Lanoisa. Brian Eno był znany ze współpracy z Davidem Bowie nad klasycznymi albumami Low czy Heroes które powstawały w słynnym Hansa Studio w Berlinie. Daniel Lanois za to dziś znany jest ze współpracy z Bobem Dylanem czy Peterem Gabrielem.

Daniel Lanois i Brian Eno

EDGE: Wraz ze Steve’em Lillywhitem nagraliśmy trzy albumy i jednogłośnie byliśmy przekonani że musimy iść na przód. Nie mieliśmy żadnych wątpliwości że nie możemy powtarzacz ciągle tej samej formuły. Zaczęliśmy rozważać z kim jeszcze powinniśmy nawiązać współpracę.

Album The Unforgettable Fire był najbardziej wysmakowanym w zestawieniu z trzema wcześniejszymi. To była świeżość, bogatsze dźwięki składające się z wielu warstw. Szersze wykorzystywanie instrumentów klawiszowych, nałożone na siebie partie gitar. Jest to również liryczna transformacja Bono, który staje się poetą.

Doskonałym przykładem tych zmian jest otwierający utwór „A Sort Of Homecoming” którego tło jest naprawdę bardzo bogate. Chris Martin wokalista Coldplay o utworze: „Jest porywający, genialny i piękny.” Jest to jedna z ulubionych piosenek U2 Chrisa Martina.

„Pride (In The Name Of Love)” to jeden z nieśmiertelnych hymnów napisany dla Martina Luthera Kinga.  Był to duży sukces komercyjny dla zespołu i od tego czasu stała się jedną z najpopularniejszych piosenek U2.

„Wire” to partie szalonej gitary oraz gęstego basu, to bardzo energiczny kawałek któremu cały rytm nadaje perkusja. Bono chciał napisać piosenkę o Heroinie która pod koniec lat 80-tych opanowała Dublin. Wielu przyjaciół zespołu pochodzących z biednych dzielnic zatracało się w tym narkotyku.

Bono: „Każdy heroinista filtruje ze śmiercią. wydaje mi się nawet, że fascynuje ich to balansowanie na krawędzi.”

Tytułowy utwór „The Unforgettable Fire” jest inspirowany wystawą która zespół zobaczył w Chicago.

EDGE: „Były tam namalowane obrazy przez ludzi którzy przeżyli Hiroshimę i Nagasaki.”

EDGE: Wykorzystaliśmy fragment muzyki instrumentalnej, która napisałem kiedyś w domu brzdąkając na fortepianie. To była naprawdę piękna melodia, ale nie wiedziałem jak ubrać ją w słowa. Któregoś dnia byliśmy u Bono w mieszkaniu i pracowaliśmy nad materiałem na nowy album. Przypadkowo wpadła mi w ręce kaseta z melodią i postanowiliśmy poeksperymentować z nią. Nie minęła godzina a tekst był gotowy. Oczywiście parę rzeczy zmieniliśmy w studiu, gdy doszła sekcja rytmiczna i bas, ale wszystko zaczęło się w mieszkaniu Bono.”

Utwór urzeka delikatnością, poetyckim uniesieniem, jest pełen epickiego rozmachu.

„Promenade” to prawdziwa perełka, relaksacyjny ambient. To jedna z tych rzeczy którą odkrywasz kiedy zagłębiasz się w twórczości U2, i dziwisz się że nigdy wcześniej tego nie słyszałeś. Utwór nigdy nie został zagrany na żywo.

„4th of July” to instrumentalny utwór, Pod koniec sesji studyjnej Brian Eno przypadkiem podsłuchał Adama Claytona grającego na basie i spodobało mu się to. The Edge dołączył do Adama improwizując na gitarze, a Brian Eno niespodziewanie ich nagrał. Tytuł piosenki to dzień w którym urodziła się córka Edga.

„Bad” To jeden z utworów który definiuje styl U2, zaczyna się dość minimalistycznie ale z minuty na minutę robi się coraz ciekawiej. Jest to drugi utwór który opowiada o heroinie.

Bono: Mój bliski przyjaciel przez heroinę zmarnował swój talent i inteligencje. Narkotyk ten był tańszy od marihuany i wielu młodych, którzy od czasu do czasu lubili popalić gandzię, przeskoczyło własnie na tańszą herę. Najpierw palili raz w miesiącu, potem raz w tygodniu aż w końcu stali się niewolnikami. Przez ten narkotyk porzucili wszystko inne, na czym im wcześniej zależało. Właśnie to starałem się opisać w piosence Bad – tę gorączkę, to uniesienie, po którym następował odlot, czyli utrata świadomości, a następnie krzyk: I’m wide awake, wide awake. I’m not sleeping.”

„Bad” jest hitem koncertowym który tworzy historię dzięki niesamowitemu wykonaniu i wydłużeniu go podczas koncertu Live Aid na stadione Wembley w 1985 roku który przeszedł do historii. Występ U2 jest uznawany za jeden z najlepszych występów z pośród wszystkich artystów którzy wystąpili podczas charytatywnego koncertu. Przez wydłużenie „Bad” zespołowi zabrakło czasu na zagranie „Pride (In The Name Of Love)„, z tego powodu koledzy z zespołu byli wściekli na Bono który podczas występu nagle zeskoczył ze sceny żeby zatańczyć z fanką. Następnie podczas piosenki zaczął cytować fragmenty innych piosenek „Ruby Tuesday” „Sympathy For The Devil” (The Rolling Stones) i Walk On The Wild Side Lou Reeda.

Bono: „Byli naprawdę wkurzeni, nawet nie odzywali się do mnie w garderobie. Dwa dni później dowiedzieliśmy się że nasz występ był jednym z najbardziej śledzonych momentów z Live Aid. Wykonanie „Bad” było jednym z najlepszych w historii U2, jeśli chodzi o tę piosenkę, chociaż żałuje że nie dokończyłem tekstu.

„Indian Summer Sky” jest mocno zwariowany rytmicznie.. Riff guitarowy przypomina „Bullet The Blue Sky” z albumu The Joshua Tree z 1987 roku.

„Elvis Presley And America” piosenka, a tym samym jej tytuł, była reakcją na biografię Elvisa Presleya autorstwa Alberta Goldmana, która nie przedstawiała w zbyt pochlebny sposób zmarłego Elvisa.

Album zamyka „MLK” to kołysanka dla Martin Luther King’a.  znów z ambientowym podkładem. Część fanów uważa że końcówka „MLK” łączy się z pierwsza piosenką na albumie The Joshua Tree (1987) czyli „Where The Streets Have No Name” Chodzi o charakterystyczny wyciszenie „MLK” i stopniowe podgłaśnianie się „Where The Streets Have No Name”

Album „The Unforgettable Fire” zaliczany jest do klasyki U2.

Album jest dwukrotną platynową płytą w Wielkiej Brytanii (600 000 sprzedanych kopii) oraz trzykrotną platynową płytą w Stanach Zjednoczonych (3 000 000 kopii).

Professional ratings
Review scores
Source	Rating
AllMusic
The Austin Chronicle
Chicago Tribune
Entertainment Weekly	B+
Hot Press	12/12
Pitchfork	9.3/10
Q
Rolling Stone
The Rolling Stone Album Guide
The Village Voice	B+

Album charts (weekly)

Chart	Peak position
Australian Albums Chart	1
Canadian Albums Chart	5
New Zealand Albums Chart	1
Norwegian Albums Chart	6
Portuguese Albums Chart	27
Swedish Albums Chart	6
UK Albums Chart	1
US Billboard 200	12

Singles charts (weekly)

Year	Song	Peak
		IRE	CAN	NL	NZ	UK	US Main Rock	US Hot 100
1984	„Pride (In the Name of Love)”	2	27	5	1	3	2	33
	„The Unforgettable Fire”	1	—	4	3	6	—	—

 

Lista utworów:

1. „A Sort of Homecoming” – 5:28
2. „Pride (In the Name of Love)” – 3:48
3. „Wire” – 4:19
4. „The Unforgettable Fire” – 4:55
5. „Promenade” – 2:35
6. „4th of July” – 2:12
7. „Bad” – 6:09
8. „Indian Summer Sky” – 4:17
9. „Elvis Presley and America” – 6:23
10. „MLK” – 2:31

 

Single z albumu The Unforgettable Fire

1. „Pride (In the Name of Love)”
   Wydany: 3 września 1984
2. „The Unforgettable Fire”
   Wydany: 22 kwietnia 1985

 

W 2009 roku z okazji 25 rocznicy wydania albumu ukazały się specjalne zremasterowane edycje albumu które zawierały B- Side’y, wersje live, oraz niewydane wcześniej utwory.